Lugano w Ticino. Dzień 2 na południu Szwajcarii

Wspomnieniami wracam do ciepłego Lugano w Ticino w południowej Szwajcarii. Do niezapomnianych widoków, obłędnie kolorowej wody, przepysznych grzybów. Oto druga część przewodnika po Lugano i okolicach.

Jeżeli jeszcze nie czytaliście części pierwszej o Lugano to podaję link. Pisałam w niej o tym co warto wiedzieć przed wyjazdem do Szwajcarii oraz co warto zrobić, będąc w uroczym mieście Lugano – gdzie pójść, co zjeść. Koniecznie tam zerknijcie.

Dzisiaj mam dla Was zdjęcia (dużo zdjęć) z:

• wyprawy do Gandrii, rybackiej miejscowości w pobliżu Lugano,
• spaceru po ścieżce oliwkowej wzdłuż jeziora Lugano,
• wjazdu kolejny fenikularem – tym razem na Monte Bre.

No to zaczynamy.

Lugano w Ticino – dzień 2

Statkiem z Paradiso do Gandrii

Z przystani w Lugano ruszyłyśmy stateczkiem w stronę Gandrii.

.

Gandria – rybacka wioska

Gandria to urocza, malutka wioska położona na zboczu góry schodzącym do samego lustra jeziora Lugano. Można tu dopłynąć stateczkiem z Lugano lub dojechać samochodem albo autobusem do jej granic (droga została wybudowana dopiero w 1936 roku).

Warto przespacerować się jej wąskimi uliczkami, zachwycić się domami z XVI i XVII wieku, zatrzymać na chwilę – dać się zauroczyć tym spokojnym miejscem zatrzymanym w przeszłości. Byleby nie patrzeć na wszechobecne budowlane żurawie.

.

Nasza mała 6-osobowa wycieczka od razu ruszyła w drogę – oliwkową ścieżką wzdłuż jeziora Lugano, w stronę miasta Lugano.

.

Ścieżka oliwkowa z Gandrii do Lugano

W którą stronę iść kiedy każda prowadzi na górę Monte Bre? Poszłyśmy w lewo (bo szybciej) w stronę Cassarate i na górę wjechałyśmy fenicularem. A po drodze – no sami zobaczcie.

Grunt to uważać na spadające kaktusy.

Ale jak jednocześnie uważać na kaktusy oraz całą masę małych jaszczurek uciekających spod nóg mając po lewej stronie taaakie widoki.

A już przy samym Lugano takie widoki – góra San Salvatore w tle.

.

Monte Bre

Na górę Monte Bre wjechałyśmy fenikularem. Widoki – bezcenne.

Z góry Bre schodziłyśmy w stronę Gandrii – prosto do grotto przy wiosce Bre. Tam, po kilkugodzinnej wędrówce, zjadłyśmy zasłużony lunch.

Grotto Castagneto – ta przyjemna „karczma” z wielkim zadaszonym ogródkiem w menu ma dania z regionu Ticino. Jesienią podawane są tu m.in. lokalnie zbierane grzyby. Nie mogłam nie spróbować polenty z borowikami. A na przystawkę sałaty (oczywiście) w wersji mix z warzywami i tym razem sosem włoskim czyli skropionej oliwą i balsamico.

Drugiego dnia w Szwajcarii już wiedziałam co odpowiedzieć na pytanie „jaka sałata?” Do wyboru podawana jest zielona (same liście sałaty) lub mix z pomidorem, ogórkiem, kukurydzą i niekiedy jeszcze innymi warzywami. Sosami do wyboru są francuski (vinegret) lub włoski (oliwa i balsamico).

Obłędnie dobra polenta podana z borowikami – jak widać nie szczędzono tu grzybów.

Ze wsi Bre do Lugano wróciłyśmy autobusem nr 12. Widoki z serpentyn – niezapomniane (jak każde widoki podczas ten wyprawy).

Popołudnie spędziłyśmy spacerując po Lugano, zajadając się lodami (to był bardzo upalny dzień) i dzień kończąc kolacją w restauracji Soave 10 sąsiadującej z naszym hotelem.

Kolejnego dnia czekała nas przeprawa autobusem Bernina Express w stronę włoskiego Tirano a potem pociągiem w stronę Alp Grum. Ale o tym napiszę Wam w kolejnych wspomnieniach ze Szwajcarii. Bądźcie czujni i śledźcie mój fanpage na Facebooku.

.

Do Szwajcarii pojechałam na zaproszenie Edyty z bloga Mademe Edith oraz Switzerland Tourism.

.

.